نوشتن همیشه سخت هست. نوشتن یعنی نازل کردن یک مفهوم در قالب کلمه ای قابل فهم و درک برای همگان. این خودش یک معجزه هست. خلق هست. نویسنده چه کتابی بنویسد یا متنی کوتاه یک خالق هست و این کاری است که یک هنرمند انجام می دهد. هر چه مفهوم و معنایی که در ذهن نویسنده در انتظار خلق شدن هست پربارتر، پرمغزتر باشد به کلمه درآوردنش سختتر است. دیده اید که بعضی کلمات و جملات تن انسان را به لرزه درمیآورد در صورتی که آنها هم از همین حروف و کلمات معمولی ساخته شده است. عجیب نیست آیا. همواره در هنگام خواندن و مطالعه متن یا کتابی احساس میکنیم که با روحی زنده در حال صحبت هستیم. این همان روح معانی متن هست. روحی زیبا و الهی و یا روحی خبیث و آزاردهنده. به نظر شخصی من هرچه روح نویسنده متعالی تر باشد آنچه خلق میکند زیباتر و جذابتر است. گویی نویسنده بخشی از روح خود را در نوشته اش مستتر میکند.

اما واقعا چه سخت است این تنزیل معانی.